بررسی بالینی علائم چشمی بیماران مبتلا به بیماری گریوز

چکیده زمینه : بیماری گریوز یکی از مراحل خودایمنی است که با یکی از سه علامت پرکاری تیروئید با گواتر منتشر، افتالموپاتی یا درموپاتی مشخص می‎شود و به طور معمول با پرکاری تیروئید همراه است، اگرچه ممکن است تیروئید در ظاهر طبیعی باشد. هدف : مطالعه با هدف تعیین ضایعه‎های چشمی در بیماران مبتلا به گریوز انجام شد. مواد و روش‎ها : در این مطالعه مقطعی از بهمن ماه 1380 تا مرداد 1381 در دانشگاه علوم پزشکی یزد انجام شد، 95 بیمار مبتلا به گریوز بررسی شدند. علائم و نشانه‎های چشمی بیماران که مورد معاینه قرار گرفته بودند در پرسش‎نامه ثبت شد. یافته‎ها با استفاده از نرم‎افزار spss و آزمون‎های آماری فیشر، مجذور کای و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته‎ها : %62 بیماران را زنان و %38 را مردان تشکیل می‎دادند. افزایش فشار داخل چشم و ورم ملتحمه در جنس مذکر به طور معنی‎داری بیش‎تر از مؤنث بود. شیوع افتالموپاتی در جامعه مورد بررسی %60 و شایع‎ترین علائم چشمی بیرون‎زدگی کره چشم و عقب کشیدگی پلک‎ها بود. ضایعه‎های چشمی در گروه سنی 50 تا70 سال بیش از سایر سنین بود. احتقان و ورم ملتحمه، ادم اطراف حدقه، تحریک قرنیه ناشی از خشکی چشم، ضعف همگرایی، دوبینی و بیرون‎زدگی کره چشم با سن رابطه معنی‎دار داشت و با افزایش سن فراوانی این علائم افزایش می‎یافت. شایع‎ترین شکایت بیماران در اولین مراجعه علائم غیرچشمی و تنها در %15 بیماران مشکل چشمی بود. عقب کشیدگی پلک با افزایش طول مدت بیماری کاهش می‎یافت، در حالی که بزرگی عضلات خارج چشمی، ورم و احتقان ملتحمه با افزایش طول مدت بیماری افزایش می‎یافت. نتیجه‎گیری : افتالموپاتی گریوز در مردان شایع‎تر است و مهم‎ترین علائم آن بیرون‎زدگی کره چشم و عقب کشیدگی پلک‎ها است.